Woody Brunings
In deel 1 ging Woody Brunings na een korte historische inleiding in op wat herinnering kan doen in de loop van de jaren, in dit geval met de Indo Rock periode als toeschouwer en outsider of als muzikant en insider. In deel 2 ging hij dieper in op de jeugd en de invloed van hun idolen. Rock ’n Roll als lifestyle. In deel 2 is Woody Brunings ook ingegaan op de opkomst van de rock ‘n roll en de invloed daarvan in die tijd op met name de Nederlandse en Duitse jeugd. In deel 3 schrijft hij nu over de opkomst van de Indische muzikanten en hun lifestyle in die jaren. In deel 3 heeft Woody Brunings de opkomst en de lifestyle van de Indische bandjes beschreven, die zich ook of vooral toelegden op Rock ’n Roll. In het nu volgende deel 4 vertelt hij waarom de Indische bands zo’n succes hadden in Duitsland en over het einde van dat tijdperk.
Zoektocht naar vermaak voor de geallieerden in de Bondsrepubliek
Ondanks het feit dat men in Duitsland door de Amerikaanse bezetting, de rebelse films en de concerten van b.v. Bill Haley al enige tijd bekend was met het fenomeen Rock ’n Roll, bestonden er maar weinig of geen Duitse rockbands met een Bühneact. Er was echter een grote behoefte aan rockmuziek, want overal rezen er Amikneipen (bars waar veel Amerikanen kwamen) als paddenstoelen uit de grond. Er was dus een enorme vraag naar rockbands, die de Jukebox door een live- act konden vervangen. Dit niet om de Yanks een back home feeling te verschaffen, maar op de eerste plaats om de omzet voor de eigenaars te verveelvoudigen. Ook de inkomsten van de animeermeisjes, die deze Ami- Lokalen bevolkten, gingen flink omhoog. In die tijd kostte b.v. een nep gin-fizz (limonade, een scheutje Sekt en een kers) al 13 mark. En dat werd grif neergeteld door G.I’ s en Freier in ruil voor een beetje tederheid. Het drankje zag er trouwens wel heel chique uit, maar werd in plaats van leeggedronken regelmatig onder de tafels leeggegooid. Zo tegen het einde van de avond, na gedane arbeid, was het tijd voor de dames hun Indootje, für eine Partie te verschalken. Als je gage op was , was het zaak ervoor te zorgen, dat je eerst een riant etentje werd aangeboden. Volgens de economische principes van vraag en aanbod moest er nodig aan de Duitse vraag naar rockbands voldaan worden. Voor de hand liggend was dus het importeren van de in Holland overvloedig aanwezige Rock- Exoten. Deze Exoten brachten hun muziek met veel gevoel voor show en dit bleef niet onopgemerkt bij de impresario’s.
Sex, Drugs and Rock ’n Roll
Natuurlijk waren er Nederlanders, Indo’s en Surinamers die al begin vijftiger jaren in Duitsland optraden. Dit waren echter geen rockbands. Ze brachten commerciële muziek en jazz. Het waren de zogeheten Unterhaltungskapellen. Pas begin zestiger jaren kwamen de eerste indonesische Schaukapellen naar de Bondsrepubliek. Inderdaad, u leest het goed “indonesisch’’. Wisten de Duitsers veel wat het verschil was tussen Indisch en Indonesisch. En dat vlak na de Bersiap. De wildste verhalen over Sex,Drugs en Rock ’n Roll sijpelden via de oostgrens Nederland binnen. Het avontuur en het ‘’grote’’ geld lokte. Dit was een van de belangrijkste, zo niet de belangrijkste stimulans van de bandjes, om baas, school, meisje en soms ouders de rug toe te keren en zich in het ongewisse te storten. Nederland was nog niet rijp voor Rock ’n Roll, dat lieten de mediabazen ook duidelijk blijken.
Succes gegarandeerd
De situatie in het bezette Duitsland was meer dan gunstig:
• De Amerikaanse Geallieerden hunkerden naar vertier.
• Door het Wirtschaftswunder werd er geld in overvloed uitgegeven.
• De opkomst van een nieuwe rebelse muziek, die diende als katalysator voor de strijd tegen de dictatuur van orde. Kortom,de tijd was weer rijp voor een hernieuwde invasie van Duitsland, maar dit keer door die indonesischen Schaukapellen aus dem Tulpenland.
Voor de Duitsers was het fenomeen live Rock in een bar een novum. Ze kenden alleen de show van Haley en de daaraan verbonden relletjes. Hound Dog en Crazy man Crazy schalde, tot de komst van de nieuwe Nederlanders alleen maar uit de Jukebox. Ook op kermissen maakte de Duitse jeugd kennis met de Rock ‘n Roll, maar dezelfde nummers werden tot vervelens toe herhaald. Er bestond dus duidelijk een gunstig klimaat voor de musici die deze rock live ten gehore konden brengen. Succes was dan ook meestal gegarandeerd. Het repertoire was in de eerste maanden zo beperkt, dat je sommige songs wel vijf keer op een avond moest brengen. Ik heb het natuurlijk over de prille beginperiode (1960-1961) van de Indische Rock- invasie. Die herhalingen werden door het publiek op de koop toe genomen, als je maar met je gitaar gooide of hem in je nek hield of over de vloer rolde. Als je maar deed zoals het niet gebruikelijk was. “Geef neks als maar heef geluid”, was in den beginne vaak het motto. In de loop van de tijd werden de doelstellingen natuurlijk bijgesteld. Ik denk dat in die tijd zelfs softies als Pat Boone of Ricky Nelson ongeregeldheden veroorzaakt zouden hebben. Voor die Indonesiër aus Holland was succes dus gegarandeerd.
Informatie op het internet
Sarah Bartz: Jugendkulturen in Deutschland und den Niederlanden in den Epochen des 20. Jahrhundert