Op verzoek van familie en vrienden heeft Max Ferdinandus zijn levensverhaal in boekvorm naar buiten gebracht. De titel van het boek luidt: ‘Het leven van een verstekeling uit Indonesië’. Uitgever Bookscout heeft het uitgebracht en u vindt op de website meer informatie.

Bij de totstandkoming van zijn boek heeft Max Ferdinandus de redactie van www.indischhistorisch.nl gevraagd om ondersteuning. Die hebben we gegeven met het bewerken van het manuscript en het publicatiegereed maken.
We feliciteren Max Ferdinandus van harte met het klaren van een voor hem ongewone klus!
Eerder mochten we zijn informatie gebruiken voor artikels over zijn repatriëringsverhaal.
Zie hiervoor:
Repatriëren als verstekeling Deel 3. Max Ferdinandus (1) (juni 2012)
Repatriëren als verstekeling Deel 4. Max Ferdinandus (2) (juli 2012)
Repatriëren als verstekeling Deel 5. Max Ferdinandus (3) (juli 2012)
Indische Nederlander (Indo) Max Ferdinandus is als kind opgegroeid in Indië. Hij had een gelukkige jeugd in dat mooie tropische land, totdat de Japanners het bezetten. Daarna volgde de bloedige oor­log tussen Nederland en de jonge Indonesische republiek. Nadat Indonesië in 1949 een soevereine staat was geworden, bleef de schrijver er tot 1958 wonen. Als gevolg van de vijandige stemming tegenover Nederlanders en Indo’s, vertrok hij naar Nederland. Op goed geluk als verstekeling nadat hij geen visum kreeg. Max Ferdi­nandus werd later alsnog toegelaten en dat was het begin van een geslaagd leven in Nederland. Zijn Indische bravoure is hem daarbij goed van pas gekomen.

Max Ferdinandus over zichzelf:
“Ik ben een Indo geboren in Indië. Mijn familie is wonderwel de Japanse bezettingstijd en de oorlog tussen Nederland en de zichzelf uitgeroepen Republik Indonesia, ongeschonden doorgekomen. Toen het in 1958 te gevaarlijk was geworden voor Indo’s en alle andere Nederlanders, ging ik illegaal als verstekeling naar mijn onbekende vaderland. Na een korte opsluiting als ongewenste vreemdeling, werd ik alsnog toegelaten. Ik heb daarna uit het leven gehaald wat erin zat. Dat kende hoogtepunten, helaas ook dieptepunten.”

Informatie over het boek
Prijs: € 16,55
Titel: Het leven van een verstekeling uit Indonesië
Auteur: Max Ferdinandus
Categorie: Biografieën
Geïllustreerd: Ja
Uitvoering/formaat: Paperback 12,5 cm x 20 cm
Aantal pagina’s: 130
ISBN: 9789402203523
Verschijningsdatum: 15 november 2013

During the Japanese occupation of the former Netherlands Indies over 200.000 Indos were allowed to stay outside the internment camps. After the war and still going on now politicians, historians and the general media payed almost all or at least most of their attention to those interned in the Japanese civilian camps.
The Indos outside the camps were supposed to have escaped Japanese atrocities. The truth is a different one: Indos outside the camps were exposed to increasing Indonesian intimidation and agression. The loss of living (husbands made POW, Japanese and Indonesians took over the colonial economy) brought many Indos and their families in despair. Neglecting and denying their history would be unacceptable.
Director and Indo Hetty Naaijkens-Retel Helmrich recnetly made a documentary about these Indos outside the camps ‘Buitenkampers’. Let’s assume this is the beginning of unveiling this neglected chapter in Dutch history.
Special thanks to Dennis Courant for translating the original dutch article.

http://www.indischhistorisch.nl/tweede/oorlog-en-bersiap/world-war-ii-and-bersiap-period-1945-1949-buitenkampers-ignored-and-untold-stories/

Pendaftaran (registratiekaart) van Geertje Vos (moeder Ria Reijerse-Moens)
Scan: H. de la Croix

As a partner of the Amerindo project of UC Berkeley’s department of Dutch Studies, IndischHistorisch.nl editor in chief Humphrey de la Croix visited prof. Jeroen Dewulf, leader of the project. Last July Humphrey and his staff hosted the Berkeley student travel group in Amsterdam.

Meeting students was another goal of Humphrey de la Croix’ trip to Berkeley. Cherry Hong, student of communication, who visited the Netherlands in 2012 had an interview with Humphrey. She finds out who he is and what is his motivation to research the history of Dutch, Americans and others having mixed roots in both Indonesia and the countries they are living now.

Read the interview

10 november 2013

Terugblikken en vooruitzien
Tien jaar Nasi Idjo wordt ingezet met nieuwe koers

Dit jaar bestaat de Indische organisatie Nasi Idjo alweer tien jaar! Opgezet in 2003 – en sinds 2004 officieel een stichting – staat ze voor beheer en behoud van het Indisch cultureel erfgoed waarbij dialoog en overdracht tussen generaties centraal staan.

Van links naar rechts (vanuit uw gezichtspunt: Vaya Nijhoff, midden de Sate Babi Boys en Iris Cousijnsen
Foto: Herman Cousijnsen

In een intieme en feestelijke setting, met vrijwilligers, donateurs en vrienden van het eerste uur, bedankte het bestuur zijn ondersteuners en blikte het terug op de activiteiten van de afgelopen tien jaar. Van Nasi Cafés tot Nasi Parties, een compleet podiumprogramma tijdens de Internationale Multiculturele Markt en Nederland Leest, maar ook bijdragen aan regionale en landelijke projecten en programma’s zoals een portal geïnitieerd vanuit het Ministerie van VWS, indieinoorlog.nl. De organisatie is in de loop der jaren dan ook uitgegroeid tot een klankbord, intermediair en gesprekspartner voor landelijke culturele-, maatschappelijke- en overheidsinstanties.

Wouter Müller feliciteert Nasi Idjo
Foto: Yonga Sun

Richting de toekomst
Singer-songwriter en spokesman voor de tweede generatie Indische Nederlanders Wouter Muller kwam voor het jubileumfeest rechtstreeks vanuit Bronbeek (Arnhem), waar hij een muzikale bijdrage leverde aan de viering van het 25-jarig bestaan van de Vereniging Kinderen uit de Japanse Bezetting en de Bersiap 1941-1949 (KJBB). Over Nasi Idjo zei hij in een speech voor alle aanwezigen: “Ik was vanmiddag in het verleden, en reed hier naartoe, richting de toekomst”. Wouter draagt de stichting als donateur van het eerste uur een warm hart toe en wenste deze dan ook tien nieuwe inspirerende jaren toe.

Ook het bestuur zelf gaf eerder die middag in een vooruitblik aan de activiteiten zeker te continueren, het zij in een wat anders vorm dan de voorgaande jaren. Door projectmatig te werken en efficiënt om te gaan met middelen en mankracht, wil Nasi Idjo zich nog duidelijker met haar pijlers, dialoog en overdracht, profileren. Verdiepende projecten als filmmiddagen, themadagen en tentoonstellingen in de lijn van het in 2010 gelanceerde Aanpassen! – de drieluik van en voor generaties Indische Nederlanders – onderstrepen deze doelstelling. De tentoonstelling Aanpassen! is overigens nog tot eind van het jaar in Museum Volkenkunde in Leiden te zien.

Versterking voor kwaliteit
Om de beoogde kwaliteitsslag mogelijk te maken heeft het Nasi Idjo bestuur onder meer gesprekken met een SESAM adviseur in het kader van een gehonoreerde subsidie bij het Prins Bernhard Cultuurfonds, en lopen de voorbereidingen voor een nieuwe website. Ook wordt gezocht naar versterking van de huidige geledingen. De stichting zoekt momenteel een penningmeester en een algemeen bestuurslid.
Tijdens de jubileummiddag introduceerde de stichting bovendien het Vrienden van Nasi Idjo. Vrienden bezoeken onder meer gratis de Indische Filmzondagen van Nasi Idjo en worden betrokken bij nieuwe en lopende projecten. Een goed voorbeeld is de herdruk van het gelijknamige boek bij de tentoonstelling Aanpassen!. De Vrienden maken dit mogelijk en zullen ook genoemd worden in de nieuwe druk. Inmiddels is een deel van de bijdrage die nodig is, binnen.

Meer informatie over de stichting, vriend of donateur worden of interesse in een van de vacatures? Zie de contactgegevens hieronder.

Stichting Nasi Idjo Indische organisatie
Vlasstraat 30
7545 XJ Enschede
info@nasi-idjo.nl
www.nasi-idjo.nl
www.facebook.com/Nasiidjo

FREE DOWNLOAD!!! “Farewell to the Indies” is the English translation of my book “Weg uit Indië” (2012). I’m a fairly wellknown Dutch author born in the Dutch East Indies (Magelang, 1939) and one of the few still living writers who grew up in the colony. Farewell to the Indies is the story of two children during the Japanese occupation of the Dutch East Indies in World War 2 and the ‘bersiap’ period that followed. I put the English translation on my website als a free download in 4 formats: PDF, Kindle, Epub and Word. Just try my website http://www.hansvervoort.nl/ and click on “Indische hoek” (Indo-European corner). Or directly: http://www.hansvervoort.nl/index.php?page=_&floatingpageId=8

Summary
Hans and Sonya are living in the lovely sunny Dutch East Indies when war breaks out. Holland has been occupied by the Germans , their parents tell them, but the Indies will certainly remain free. Of course, the Japanese army does want to conquer the Indies, but everyone knows that the Japanese have crooked eyes so they can’t shoot straight. And their tanks are made of tin! What a shock when the Japanese army does conquer the Indies in 1942. Hans and Sonya end up with their mother in a camp where people are hit and each day they must fight against hunger and illness. When Japan is beaten three years later, they are freed and hear how difficult life has been for families outside the camps. And then a new adventure begins right away. The Dutch have ruled the Indies for three hundred years but now the locals don’t want that anymore. They revolt, people die and danger lurks everywhere. Everyone flees and Hans and Sonya must say farewell to the Indies too. A dangerous journey begins. Will they make it?

A note on the English translation:
Many people who grew up in the Dutch East Indies emigrated immediately after the war during the Bersiap period, or when Dutch sovereignty was transferred to the Indonesian government in 1949. They left for the USA, Australia, New Zealand or elsewhere. Many of these emigrants and expats now have children or grandchildren who do not read Dutch. My book Weg uit Indië (Farewell to the Indies) might be useful in helping them tell their (grand-) children what happened in the Dutch East Indies during the Japanese invasion and the turbulent years after the war. This is why I asked Michele Hutchison (professional translator)  to translate it in English and used part of my savings to pay for this project.

Vandaag gepubliceerd het artikel ‘Buitenkampers: genegeerde en niet vertelde geschiedenissen’. Over meer dan 220.000 Indo’s die niet in de Japanse interneringskampen zaten maar in moeilijke en vaak gevaarlijke omstandigheden verkeerden. Naar aanleiding van de nieuwe film ‘Buitenkampers. Boekan main-boekan main’ een poging te verklaren waarom die aandacht voor Indo’s buiten de kampen maar niet kwam.

EYE, het nieuwe filmmuseum aan het IJ
IJpromenade 1, 1031 KT Amsterdam
Postbus 37767, 1030 BJ Amsterdam

eyefilm.nl

PERSBERICHT

Amsterdam, 20 september 2013

Tentoonstelling: Péter Forgács – Sluimerend vuur

Verhalen uit Nederlands-Indië (1900-1940)

De grote expositieruimte van EYE is van 5 oktober tot en met 1 december 2013 geheel gewijd aan het nieuwste werk van filmmaker/kunstenaar Péter Forgács, Sluimerend vuur. Op basis van de rijke collectie home movies van EYE verhaalt Forgács (Boedapest, 1950) over het dagelijks leven in Nederlands-Indië tijdens de bloeitijd van de kolonie. Samen met citaten uit brieven laten de films het dagelijks leven van de Europeanen in de voormalige kolonie in volle glorie zien: de etiquette, de bijna vergeten tradities, het familieleven, de geuren en kleuren. Sluimerend vuur voegt zo een nieuwe laag toe aan de geschiedschrijving over Nederlands-Indië. Forgács: “Ik stel mijn films samen als muziekstukken. Ik componeer met het gevonden materiaal. Het zijn persoonlijke interpretaties van de geschiedenis, geen objectiviteit nastrevende documentaires.”

Tentoonstelling Péter Forgács – Sluimerend vuur, van 5 oktober t/m 1 december 2013 in EYE, IJpromenade 1, Amsterdam, eyefilm.nl

Wie vertrekt van zijn geboortegrond wordt gescheiden van zijn verleden. Voor voormalige bewoners van de koloniën speelt nog iets anders mee: hun plek bestaat niet meer. Herinneringen worden wel levend gehouden maar aan de echtheid van die herinneringen kan worden getwijfeld. Ook Nederlands-Indië is een fictief land geworden. De professionele bedrijfs- en overheidsfilms die er werden gemaakt zijn veelal gekleurd. In Nederlands-Indië gemaakte amateurfilms, waarvan EYE een uitgebreide collectie bezit, laten niet alleen familie hoogtepunten zien maar ook de alledaagse bezigheden, de omgeving, het huis, het landschap. Het zijn ‘ooggetuigenverslagen’ van het dagelijks leven, gemaakt om naar het vaderland te sturen.

Sluimerend vuur
De installatie Sluimerend vuur geeft een impressie van het leven van de Europese elite en de Indo-Europeanen in de koloniale maatschappij, het begin van de vorige eeuw tot en met de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog. Found footage filmmaker Péter Forgács putte uit EYE’s rijke home movie-collectie uit Nederlands-Indië, bewerkte de amateurbeelden en voorzag ze van citaten uit brieven uit de collectie van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV) in Leiden. Bezoekers lopen door zeven sferen, opgebouwd uit meer dan vijftien grote schermen met projecties. De ruimten hebben ieder een eigen soundscape. Samen geven ze een bijzonder en rijk beeld van het leven van alledag. Hierbij worden controversiële onderwerpen niet uit de weg gegaan. We zien gelukkige momenten: verjaardagen, feesten, familie-uitjes, een bezoek aan een inlands dorp, winkels, scholen, en de omgang met bedienden, die door de citaten uit brieven in de juiste context worden geplaatst. Zo wordt de ingewikkelde sociale structuur in de kolonie helder.
Over Péter Forgács
De Hongaarse filmmaker Péter Forgács (Boedapest, 1950) is een van de meest vooraanstaande found footage-filmmakers. Hij werd vooral bekend door de manier waarop hij nieuw werk compileert uit amateurfilms. Forgács creëerde een eigen genre dat historische gebeurtenissen in nieuw perspectief plaatst. Zelf zegt Forgács over zijn bewerking van found footage: “Ik stel mijn films samen als muziekstukken. Ik componeer met het gevonden materiaal. Het zijn persoonlijke interpretaties van de geschiedenis, geen objectiviteit nastrevende documentaires.”  

Zijn eigenzinnige bewerkingen van authentieke familie- en amateurfilms, zoals onder meer in de serie Private Hungary (1988-2008), werden door een criticus eens omschreven als een mengeling van ‘antropologie, theater, documentaire en dagboek’.  In 2007 ontving Forgács de Erasmusprijs voor zijn bijdrage aan ‘de cultuur en het historisch bewustzijn in Europa’. Inmiddels heeft hij bijna veertig films op zijn naam staan, waaronder De Maalstroom, ‘Angelos’ Film, Miss Universe 1929 en El perro negro en drie grote installaties.

De installatie The Danube Exodus – The Rippling Currents of the River was onder andere te zien in het Joods museum in Berlijn, het Getty Museum te Los Angeles, CCCB in Barcelona, Bozar in Brussel en Kiasma in Helsinki. Recent maakte hij voor het Joods Historisch Museum in Warschau de installatie Letters to Afar, Polish Jewish life of the 1920-1939 gebaseerd op amateurfilms uit het interbellum. EYE beheert 22 van zijn films en heeft daarmee de grootste Forgács-collectie ter wereld. Zijn werk is verder opgenomen in de collecties van gerenommeerde musea als het MoMA in New York, het Getty Museum in Los Angeles en het Zentrum für Kunst und Medientechnologie in Karlsruhe.

De installatie Sluimerend vuur is een Lumen Film-productie in coproductie met EYE en werd mede mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds, VSB fonds, SNS REAAL Fonds en het Prins Bernhard Cultuurfonds.

De tentoonstelling is mede mogelijk gemaakt door het European Cultural Fund / Doc Next Network.

PERSBERICHT

Buitenkampers
Boekan main – boekan main!

Vanaf 3 oktober 2013 in de bioscoop!

Buitenkampers is de nieuwste documentaire van regisseur Hetty Naaijkens-Retel Helmrich die enkele jaren geleden de succesvolle film Contractpensions- Djangan Loepah! maakte. Het is de eerste keer dat over deze voor velen onbekende periode uit de vaderlandse geschiedenis een film is gemaakt.

De tweede en derde generatie van Indische Nederlanders is in meer en mindere mate beïnvloed door het grote zwijgen van hun ouders en grootouders over deze dramatische periode in hun leven. In Buitenkampers, waarin de openhartige interviews worden afgewisseld met bijzonder archiefmateriaal en prachtige sfeerbeelden uit Indië, wordt dit zwijgen na meer dan 70 jaar doorbroken. 

De film zal (voor zover nu bekend) te zien zijn in de volgende plaatsen:

Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht, Tilburg, Amersfoort, Breda, Den Bosch, Dordrecht, Enschede, Haarlem, Maastricht, Nijmegen, Apeldoorn, Hilversum, Zoetermeer. (Zie: http://www.buitenkampers.nl/. Meerdere steden volgen.)

De geschiedenis:

Terwijl ruim honderdduizend van de 300.000 (Indische) Nederlanders tijdens WO-2 in Japanse kampen werden gevangen gezet, bleven de  overige ruim 250.000 (Indische) Nederlanders buiten de Japanse kampen. Een paar maanden na de Japanse inval in Nederlands-Indië  begon namelijk de registratie van alle Nederlanders. De meeste Nederlanders (Totoks) werden in Japanse kampen geïnterneerd, maar het grootste deel van de Indische-Nederlanders bleef buiten de kampen.  Deze zogenaamde “Buitenkampers” dachten eerst dat ze beter af zouden zijn dan zij die binnen de kampen zaten, maar al gauw bleek dat het leven buiten de kampen onbekend gruwelijk was. De meeste vaders en echtgenoten waren krijgsgevangen of werden geïnterneerd. Hun plaatsen op de arbeidsmarkt werden ingenomen door Inheemsen en Japanners. De Nederlands-Indische vrouwen en kinderen bleven daarom zonder inkomen achter en onderwijs aan hun kinderen was verboden.

Naarmate de oorlog vorderde werd alles schaarser en was het steeds moeilijker om aan voldoende kleding, voedsel en medicijnen te komen.  Door het opkomende Indonesische nationalisme leefden de “Buitenkampers” in een steeds vijandigere omgeving en hadden ze grote moeite om in leven te blijven. Hun vrijheid was maar zeer relatief.

Na de capitulatie van Japan op 15 augustus 1945 brak onmiddellijk een bloedige onafhankelijkheidsstrijd uit tegen het Nederlandse koloniale bewind. In deze beginperiode, de Bersiap, grepen de Indonesische nationalisten de macht. Voor hun eigen veiligheid bleven de Nederlanders binnen de hekken van de Japanse kampen en werden beschermd door hun voormalige Japanse gevangenbewaarders. Veel  Indische Nederlanders en andere Nederlandsgezinde bevolkingsgroepen die niet in de Japanse kampen verbleven waren een makkelijk slachtoffer van de moordzuchtige Indonesische onafhankelijkheidsstrijders.

Lang is over deze periode (1942-1949) door de betrokkenen voornamelijk gezwegen. In deze film vertellen deze Buitenkampers voor het eerst openhartig over hun ervaringen als kind buiten de kampen tijdens de Japanse bezetting en de daaropvolgende bloedige onafhankelijkheidsstrijd. De tweede en latere generaties van deze Indische Nederlanders zijn in meer of mindere mate beïnvloed door de traumatische ervaringen van hun (groot)ouders. 

Nieuw gepubliceerd onder het thema ‘Oorlog en Bersiap’ en de special ‘Birma-Siam spoorweg:
Birma-Siam spoorlijn en de Pakan Baroe spoorlijn. Deel 13. Het verhaal van Adolphe M. Douwes (2)

Nieuw gepubliceerd onder het thema ‘Oorlog en Bersiap’ en de special ‘Birma-Siam spoorweg:
Het verhaal van Adolphe (Dolf) M. Douwes. Fragmenten uit zijn boek ‘Adolphe M. Douwes. Kroniek van een Nederlands-Indische geschiedenis’.